แนะนำหนังสือ : ซะป๊ะกิ๋นได้ ที่กำลังสูญหาย [TX724.5.ท9 ช43 2558 ]

Abstract

คนต่างจังหวัดที่เข้ามาทำงานที่เมืองกรุงและนานๆ ได้กลับบ้านตัวเองซักที สิ่งที่คิดถึงที่สุดจะเป็นครอบครัวบรรยากาศและอีกอย่างที่คิดถึง คือ อาหารพื้นบ้านที่ไม่สามารถหากินได้ที่เมืองกรุง และเดี๋ยวนี้นั้นอาหารพื้นบ้านก็เริ่มหายากขึ้นทุกที แม้กระทั่งอาหารง่าย ๆ ที่มีตามท้องทุ่งนาอย่างปูนาก็ยังไม่ค่อยมีให้กิน อาหาร จึงเป็นสิ่งเชื่อมความสัมพันธ์ในการพบกันของผู้คนที่ร้างจากบ้าน แล้วเดินทางกลับภูมิลำเนามาหากัน ซะป๊ะกิ๋นได้ที่กำลังสูญหาย Call no. TX724.5.ท9 ช43 2558 เป็นหนังสือที่เกี่ยวกับของกินพื้นบ้านของทางภาคเหนือที่เป็นของหายาก บางอย่างมีเพียงบางฤดู “ซะป๊ะ” ในภาษาเหนือมีความหมายว่า หลายอย่าง เยอะแยะ ครบถ้วน ในเล่มยังแนะนำการทำอาหารด้วยวัตถุดิบพื้นบ้าน ซึ่งอาหารพื้นบ้านเหล่านั้น มีแบ่งเป็นหมวดๆ เช่น หมวดเห็ด หมวดแมง หมวดผัก

ซะป๊ะเห็ด อย่างเช่น เห็ดถอบหรือเห็ดเผาะ ชาวบ้านเปรียบเหมือน “เม็ดทองคำอันล้ำค่าในป่าใหญ่” เห็ดถอบหรือเห็ดเผาะมีชื่อทางวิทยาศาสตร์ว่า (Astraeus hygrometric) เห็ดถอบ หรือเห็ดเผาะเป็นเห็ดที่มีความแตกต่างจากเห็ดอื่นๆ คือ ไม่มีหมวกเห็ดหรือโคนเห็ด แต่เป็นลูกกลมๆ ฝังตัวอยู่ใต้ดิน เนื้อในสีขาวนวล สามารถทำเป็นอาหารได้หลายอย่าง แกงใส่ยอดส้มเม่า แกงใส่ดอก้าน หรือทำยำเห็ดถอบก็ได้

ซะป๊ะแมง อย่างเช่น แมงมันแม่ ฝนตกแดดออก ต้องออกไปเก็บแมงมัน เป็นคำที่ไม่ค่อยติดหูคนในเมืองซักเท่าไหร่ หลังจากฝนตกติดต่อกันหลายวัน แสงแดดเริ่มสาดส่องลงมาให้เห็น เป็นสัญญาณบอกว่าได้เวลาที่ต้องไปเก็บแมงมัน แต่ละบ้านจะรู้ว่าต้องไปเก็บที่ไหน เพราะจะเป็นที่ที่เคยออกทุกปี แมงมันมีรสชาติอร่อย ยิ่งเคี้ยวยิ่งมันตามชื่อ นิยมกินเฉพาะแมงมันสีแดงก่ำ(แมงมันแม่) ส่วนใหญ่นิยมนำไปคั่วกินเล่น หรือคั่วกินกับข้าวนึ่งก็ได้เช่นกัน