แนะนำหนังสือ : เรื่องเล่าจากข้าวของเครื่องแต่งกาย [AC159.ส15 ร82 2553]

Abstract

ใกล้ช่วงวันตรุษจีนเข้ามาแล้ว บางท่านอาจถือเคล็ดธรรมเนียมปฏิบัติใช้ข้าวของใหม่ เรามาดูกันครับว่าข้าวของเครื่องใช้ที่เราใช้กันอยู่นั้นเกิดขึ้นเมื่อไหร่ มีความเป็นมาอย่างไร เช่น หวีที่เราใช้มีธรรมเนียมความเชื่อต่างกันอย่างไร เรื่องราวต่างๆได้เขียนไว้เมื่อ 30-40 ปีมาแล้ว เรื่องลักษณะของภูมิอากาศเป็นปัจจัยหลักของการมีเครื่องแต่งกาย ในแต่ละยุคสมัยนั้นการแต่งกายก็จะมีการเปลี่ยนแปลงไปตามความนิยมของผู้คน “เรื่องเล่าจากข้าวของเครื่องแต่งกาย” เขียนโดย ส.พลายน้อย เลขเรียกหนังสือ AC159.ส15 ร82 2553

เรื่องของกางเกง หากใครเคยได้ดูหนังเรื่องโรบินฮู้ด จะเคยสงสัยหรือไม่ว่าทำไมถึงนิยมนุ่งกางเกงที่แนบชิดติดเนื้อเป็นรูปขาแบบนั้น ในหนังสือเล่มนี้มีคำตอบ คำอธิบายถึงความนิยมการสวมกางเกง ที่มาของกางเกง ในเรื่องของกางเกงเมื่อคิดไปแล้วก็เป็นเรื่องแปลกอย่างหนึ่งที่บางถิ่นบางชาติถือเป็นเรื่องกางเกงเป็นสำคัญ อย่างชาวซิกข์นั้นมีสิ่งประจำตัวที่สำคัญอยู่ 5 อย่าง คือ ดาบ หวี ผม กางเกง กำไล ซึ่งของแต่ละอย่างนั้นล้วนมีความหมายและความสำคัญในตัวเอง เรื่องของหวี ในบรรดาข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ เรามักมองข้ามเป็นส่วนมากคือ “หวี” เพราะนั้นเป็นสิ่งที่เราเห็นและใช้จนเคยชิน ไม่ได้นึกว่าหวีนั้นเกิดจากอะไร การใช้หวีนั้นทำอะไรได้บ้าง แล้วคนเรานั้นเริ่มใช้หวีกันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ คนที่เห็นว่าเรื่องหวีนั้นไม่สำคัญก็มีอยู่ประมาณ 2 จำพวกคือ พวกที่โกนผมและพวกหัวล้าน ดังคำพังเพยที่ว่า “หัวล้านได้หวี” เมื่อเห็นหวีเป็นเรื่องสำคัญแล้วก็จะมีประเพณีที่เกี่ยวกับหวีตามมา คือชาวอินเดียบางพวกนั้นกล่าวว่าเจ้าบ่าวจะต้องทำหวีขึ้นด้วยมือของตัวเองและนำหวีที่ทำสำเร็จด้วยตัวเองนั้นไปให้เจ้าสาวในวันแต่งงาน เรื่องของร่ม ปัจจุบันนี้เรื่องของร่มเป็นเรื่องธรรมดาที่สามารถซื้อและหาได้ง่าย บางแห่งที่กิจการดีก็ทำร่มแจกลูกค้า ถือเป็นการโฆษณากิจการไปในตัว และผู้ที่มีความหวังเรื่องความร่มเย็นเป็นสุขทั้งชาตินี้และชาติหน้า ก็จะมีการซื้อร่มถวายพระด้วยเหตุนี้ร่มจึงไม่ใช่เพียงสิ่งกันแดดกันฝนอย่างเดียวเท่านั้น แต่เป็นสิ่งเกื้อหนุนในเรื่องของบุญกุศล ในหนังสือยังมีเรื่องราวของการประดิษฐ์ร่มครั้งแรกขึ้นมา ว่ามีหน้าที่อย่างไร เกิดขึ้นเพราะเหตุใด เชื้อชาติใดเป็นผู้คิดค้น เรื่องของกระจก เมื่อกระจกเงานั้นเป็นสิ่งที่สำคัญมากยิ่งขึ้น กลายเป็นเรื่องจำเป็นสำหรับครอบครัว กระจกนั้นจะปรากฏในงานแต่งงาน การแต่งงานจะมีการจัดหากระจกให้เจ้าสาวอีกด้วย ดังจะเห็นได้จากเรื่องของ “ขุนช้างขุนแผน” ในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์นิยมใช้โต๊ะเครื่องแป้งที่มีกระจกเงาติดอยู่ ภายหลังได้มีการเพิ่มตู้กระจกมาคือ เป็นตู้สำเร็จรูปที่นอกจากใส่เสื้อผ้าได้แล้วมีกระจกแผ่นใหญ่ติดอยู่ที่บานประตูสามารถมองเห็นได้ทั้งตัว ในระยะเวลา 50-60 ปีมานี้ใครที่แต่งงานก็จะซื้อตู้พวกนี้เป็นเครื่องเรือน ถือเป็นของเชิดหน้าชูตา